Bazı filmler vardır karakterlerin azmi, gayreti şaşırtır insanı. Filmin sözü de odur bazen. Elbette bir amacı, yaptıklarının sebebi vardır. Çocuklarının yakalandığı hastalığa şifa bulmak üzere çetin yollardan geçen bir ailenin hikayesini anlatır Lorenzo’nun Yağı (1992) filmi. İnsanın çabasının bitmeyeceğini gösterir. Sistemin yani insanın koyduğu kesin yargılar aslında birer sınırdır ve o sınırların ardında olabilir insanın aradığı şifa. Aile fertlerinin her biri hastalığı yenmek için olağanüstü çalışarak neredeyse doktorlar kadar bilgiye sahip olurlar. Fakat kimi zaman doktorları karşılarında bulurlar. Sistemin tıkandığı durumda bireylerin azmi yeni yollar açar. İşte böyle bir hikaye Lorenzo'nun yağı.

Evvel zaman içinde bu filmi tavsiye eden bir doktordu. Hayatında en az bir kere hastalanan her insanın izlemesi tavsiye olunur. Film temel sorgularından birini dünyanın sağlık meselesine not düşer: “Tıp mı insanlar için, insanlar mı tıp için?”

Dünyanın sağlıkla olan imtihanı hepimizin içinde olduğu durum. İnsanın şahsi çabaları en azından vicdanının rahat olmasını sağlar. Topluma olan sorumluluğumuz var. Başta kendimizden nasıl sorumluysak bir hastalığın yayılmasında ya da önlenmesinde o kadar mesulüz. İnsanın asıl merhemi ise sabırdır.