Sinemanın hammaddesi zamandır. İçine aldığı an'ları perdeye yansıtarak bir şey anlatma sanatı."Gımıldayan resimler" Ahmet Uluçay'ın tabiriyle. İnsanın sonsuzluğa karşı hep bir arzusu vardır. Onu insan yapan zamandır, öldüren de. Tıpkı ateşe uçan kelebekler gibi, varsalar yanacaklar, uzaklaşsalar karanlığa gömülecekler. İnsan kendi zamanını istese de elinde tutamaz. Fakat sinema, mühürlediği an’larla insanın kendi zamanına başka bir zaman için kapı açar ve filmdeki karakter zihinde yaşamaya başlar. Yani, insan insan içinde, rüya rüya içindedir. İşte bir nedeni de budur film izlememizin.